Lardo

Lardo, lardon : Tocino o sebo, grasa de puerco. Palencia lo incluye como "Lardum lardi. agora se llama lardo y es lo que se guarda en casa dela grosura mas firme del puerco. & dize se lardo por que lo guardan en casa para lo que ouieren despues de adobar. ca los antiguos dizian lares alas casas. (PALENCIA, Universal Vocabulario, v. c.)

-v. CEJADOR, Vocabulario medieval, v. lardo. (doc. 1373); HUERTA, Vocab. J. Manuel, v. lardon, que cita como "gordo de la carne".; DECLC, v. lardo, del lat. lardum.

-1250: "e quando ouieren poco sabor de comer, denles a comer del lardo del puerco salado quanto un almendra a las menores;". (TOLEDO, Libro de los animales que cazan, f. 56 r.; Cfr. CDHLE, v. v. Véase en este enlace José Miguel Gual.)
-1331: "Item a dimecres, comunament, per tot l'ayn, saluant de Quaresma, e de l'Auent, e de Septuagesma, dona hom en canonge: ous, e formages e lardó, ço es a saber a cascun canonge e a cascun capellá I libra de formatge dresch, o IX unçes e miga de sech, e V ous, e lardó, entre IX Iª libra de carnsalade ... E si per aventura festa de IX lirons hi ve al dit dia, donals hom carn ... e no´ls hi ve al dit dia, donals hom carn ... e no'ls dona hom ous, ne formatge, ne lardó...". (SERRA VILARO, Llibre del coc, v. VII r y v.) Miguel Gual.
-1350: "Carnem inter duos ministrationem unam, et cibaria una accipiant, et si cibaria non habeant, tunc duas ministrationes de carne aut de lardo habeant... Quando bis in die edendum fuerit, presbyteri ad sextam tres calices accipiant". (ALANYA, Carta cibariorum, 435) José Miguel Gual.
@ José Miguel Gual López

Tipo: Alimentos

La voz no ha sido modificada.

Referencias documentales de «Lardo»

Fichas de la voz «Lardo», extraídas del archivo del profesor Gual