Oron
Oron, oronçillo, oronzillo, v. horon: Especie de espuerta o cesta de esparto o mimbre. , para RAE, "serón grande o redondo". Cat. "oró".
-Bibl.: MARTINEZ RUIZ, Inventarios moriscos, 150-151, v. oron, (1ª doc. Nebrija)
-1503: En el inventario de Joan Fuster, doncell, figura en la botiga , "Item tres orons de palla hon ha entorn hun sach de ordi e en l’altre mitia quartera de xexa". (BARCELO, Els bens de Jon Fuster, 184) José M. Gual.
-1562: "un oronçillo pequeño que estaba con un poco de yeso, en un real ...". (MARTINEZ RUIZ, Inventarios moriscos, 150) R. Peinado.
-1562: "un horon, mas otros tres orones viejos". (MARTINEZ RUIZ, Inventarios moriscos, 150) R. Peinado.
@ José Miguel Gual López.
La voz ha sido modificada a fecha 2024-03-03.